wyspa Phu Quoc

Rano budzi nas piękne słońce. Po wczorajszej intensywnej burzy nie ma śladu. Zwlekamy nasze czerwone po wczorajszym słoneczku zwłoki i udajemy się na śniadanie. Restauracja jest oczywiście tuż przy plaży. Do tej pory przyzwyczailiśmy się, że wietnamskie śniadania są dosyć skromne, a tu... Prawdziwa uczta. Zanim kończymy próbowanie różnych specjałów kuchni mija dobra godzina. A potem pora, żeby się wszystko dobrze uleżało.. Czyli wbijamy się w nasze stroje kąpielowe i śmigamy leżakować.. Po paru minutach mamy deja vu... Wydaje mi się, że ten pan od wycieczki to był wczoraj, a ta pani z kokosem też chyba wczoraj nas zaczepiała, ta pani od masażu podobnie.. No chyba, że mi się tylko wydaje. No cóż... Jedyny ratunek w wodzie :) Po wczorajszym deszczu dziś już nie jest tak ciepła, ale i tak o ładnych parę stopni przewyższą max. Bałtyku latem, więc dobrze jest...

Po parokrotnej zmianie miejsca leżak-morze stwierdzamy, że taki leniwy wypoczynek na dłuższą metę nie jest dla nas. Czyli najwyższa pora ruszyć tyłek. Ponieważ od kilku dni marudzę, żeby wskoczyć na skuter, postanawiamy w końcu go wypożyczyć. Nasz hotel się ceni i żąda 10$. Po targach staje na normalnej cenie - 5$. Zastanawiam się tylko, jak my na tych wietnamskich drogach damy radę. Ja ze skuterem raczej się nie lubię, a Jacek też od lat nie jeździł na dwukołowcu… Całe szczęście dobrze jest. Skuter słucha się jak należy, a Jackowi dostosowanie się do wietnamskiego stylu jazdy zajmuje raptem kilka minut. Nawet całkiem dobrze się w nim odnajduje ;)

Ponieważ chcieliśmy zmienić godzinę naszego jutrzejszego lotu z popołudniowej na poranną, żeby wylądować wcześniej w HCMC i wskoczyć od razu w samolot do Da Nang postanowiliśmy poszukać w pierwszej kolejności biura Air Mekong. Pierwsza agencja pojawia się tuż przy wyjeździe z naszej ulicy na główną drogę. Jednak okazuje się, że zmiany biletu możemy dokonać tylko w oddziale AM, a nie w agencji pośredniczącej. Jedziemy dalej, podobno biuro agencji jest gdzieś po drodze.. No to szukamy… Nie znajdujemy. Dopytujemy się, że na pewno punkt AM jest też na lotnisku. No to w drogę. No punkt jest, ale o godz. 14 już dawno nikogo w nim nie ma, będzie jutro. No jutro to już nas tak jakby nie urządza. Szukamy dalej. Po drodze wpadamy jeszcze na stację benzynową, bo skuter zaraz będzie trzeba pchać. Co prawda ja i rezerwa to standardowe połączenie, ale może wietnamski skuter jednak zatankujemy… Pana na stacji prosimy o 5 litrów. Widać, że niezbyt obeznani w temacie jesteśmy, bo do naszego skutera mieszczą się całe 2… Gdy w końcu jakimś cudem znajdujemy agencję AM okazuje się, że zmiana biletu będzie na tyle droga, że jednak nam się nie opłaca i postanawiamy po prostu zostać jedną noc w HCMC.

Skoro już nie musimy jeździć w poszukiwaniu agencji jedziemy zobaczyć wodospady. Asfalt kończy się niedaleko za ścisłym centrum miasta. Dalej mamy już tylko czerwoną gliniastą drogę. Dobrze, że przynajmniej jest sucho.. Jedziemy i jedziemy, a wodospadów nie widać. Albo już dawno je przejechaliśmy albo jeszcze jesteśmy daleko przed nimi. Po kolejnych kilku kilometrach wietnamskie wertepy stają się już naprawdę uciążliwe. Decyzja zapada. Zawracamy. Pojedziemy w drugą stronę. Przemierzamy trasę prowadzącą wzdłuż wybrzeża, podziwiając pojawiające się widoki. Jednak na sam kraniec wyspy nie dotrzemy. Drogę zablokował jakiś patrol wojskowy. W zasadzie nie wiadomo o co chodzi, ale musimy zawrócić. Dochodzimy do wniosku, że coś pechowe te nasze wyprawy skuterowe, więc wracamy do hotelu. Jest już też dość późno, więc pora wybrać się na jedzonko.

Reszta dnia upływa nam już na klasycznym lenistwie i spacerach plażą.. Późnym wieczorem znowu rozlegają się grzmoty...

Komentarze (0)